1. ”Пінская шляхта” была напісана ў: 1) 1839 г. ; 2) 1842 г. ; 3) 1843 г. ; 4) 1854 г. ; 5) 1866 г.

2. У жанравых адносінах “Пінская шляхта” – гэта:
1) памфлет; 2) пастараль; 3) фарс-вадэвіль; 4) трагікамедыя; 5) інтэрмедыя.



3. На старонках “Пінскай шляхты” няма дзейнай асобы:
1) Кручкова; 2) Караля Лятальскага; 3) Цюхай-Ліпскага; 4) Забалотнага; 5) Сакальніцкага.



4. Галоўным героем п’есы з’яўляецца:
1) Пратасавіцкі; 2) Цюхай-Ліпскі; 3) цэнтральны, галоўны вобраз адсутнічае; 4) Кручкоў; 5) Куторга



5. Гаваркімі, ацэначнымі ў п’есе з’яўляюцца прозвішчы:
1) Пратасавіцкі; 2) Кручкоў; 3) Пісулькін; 4) Цюхай-Ліпскі; 5) Куторга.



6. Словы “хрэн табе ў вочы”, “чортаў сын”, “сабака” не сходзяць з языка:
1) Кручкова; 2) Пратасавіцкага; 3) Куторгі; 4) Цюхай-Ліпскага; 5) Пісулькіна.



7. Кручкоў у творы: 1) нахабны вымагальнік, закаранелы хабарнік, грубы чалавек, тыповы прадстаўнік царскай бюракратыі; 2) двудушны, абмежаваны чалавек, хітры, “злавесны тып”, глядзіць на дзяржаўную службу як на сродак уласнага абагачэння; 3) прагны; не ведае, колькі дзён у месяцы, блытае гады праўлення рускіх імператараў і імператрыц; эгаіст; 4) клапатлівы, шчыры, спагадлівы, справядлівы, рашучы ў пакаранні зла і абароне законнасці; сумленны; 5) непісьменны, неадукаваны ў прававых адносінах; не паважае шляхту, абдзірае яе; цынік.

8. Прыехаўшы на разгляд справы, Кручкоў цікавіцца ў асноўным тым: 1) хто вінаваты; 2) на чыім баку праўда; 3) ці многа ёсць сведак; 4) як “навесці” больш страху на пінскую ваколічную шляхту; 5) ці ёсць дываны для пакарання вінаватых.

9. Атмасферу страху ў час суда (“разбірацельства”) Кручкоў стварае пры дапамозе:
1) жэстаў; 2) мімікі; 3) мовы; 4) знешняга выгляду; 5) сродкаў пакарання.



10. Асноўную рысу характару Кручкова аўтар падкрэслівае: 1) праз партрэтную характарыстыку; 2) яго прозвішчам; 3) яго сацыяльным паходжаннем; 4) праз маналогі, самахарактарыстыку; 5) праз узаемаадносіны з іншымі галоўнымі героямі.