Пераказ бомжык. меня только начало, ! да пад’езда аэрапорта падалі электравозік, і пасажыры пачалі спешна пакідаць памяшканне. ішлі неяк нязвыкла, цугам, несучы важкія
чамаданы, валізы і сумкі-баулы. замыкаў той жывы ланцуг рыжанькі, прыземістага расточку і наўдзіў худы сабачка. – бомжык, – сказала жанчына, што крочыла паперадзе мяне
ўлегцы і пад ручку з мужчынам. – каторы год і праводзіць, і суст- ракае самалёты. давайма забяром яго сабе! – навошта нам гэты паршывец, – пачуўся голас мужчыны. пакуль мы
падымаліся па трапе ў салон, пакуль уладкоўвалі- ся на сядзенні, бомжык стаяў трошкі воддаль самалёта і тужліва пазіраў на яго. – вернасці сабачай цаны няма, – зноў
пачуўся знаёмы жано- чы голас.